Waarom zou je nog overwegen of je blog of column schadelijk is voor een ander?
Onthullingen, beledigingen e.d. lijken tegenwoordig veel minder sociale en maatschappelijke impact te hebben dan enkele jaren geleden.
Met de zogenaamde vrijheid van meningsuiting in combinatie met de explosief toegenomen populariteit van sociale media is aan de ene kant het beschadigen van anderen zeer laagdrempelig geworden. Je kunt stellen dat grofheid naar een ander toe gemeengoed is geworden waarbij men min of meer tolereert dat die ander in het openbaar beschadigd mag worden.
Aan de andere kant veroorzaakt deze laagdrempeligheid tegelijkertijd een afstomping en de daarmee gepaard gaande onverschilligheid bij zowel publiek als slachtoffer. Je wordt geacht ‘ergens tegen te kunnen’. Bijna als vanzelfsprekend behoort een belediging in het openbaar, vaak vermomd als 'geintje', tot het dagelijks leven.
De afstomping is zodanig dat een slachtoffer, zelfs als deze wel in overtreding is, de aanval ondergaat maar een eventueel schaamtegevoel of gekwetstheid niet ervaart of vaak niet toont. Wordt een willekeurige president-directeur beschuldigd van zakken vullen ten koste van donaties aan een goed doel, is men heel even geprikkeld en staan de media bol. Even snel ebt de prikkel ook weer weg en kan de betreffende rijkaard rustig verder leven met hooguit een gouden handdruk of een nakabbelend juridisch spelletje. Aan gevoelens van schaamte, geweten en verantwoordelijkheid wordt nauwelijks nog geappelleerd.
De prikkels worden steeds harder en grover om nog uitwerking te hebben. Het is vergelijkbaar met het effect dat steeds snellere, hardere televisieprogramma’s en reclames sinds de tachtiger jaren hebben gehad op de maatschappij. Ondanks verzet door velen kan de overdaad aan prikkels niet gekeerd worden.
De conclusie is dat we gedwongen worden om te gaan met dit betrekkelijk nieuwe maatschappelijke verschijnsel. Zolang er geen verantwoordelijkheid wordt genomen door opvoeders en leiders, zullen wij er individueel richting aan moeten geven.
